அத்தியாயம் 2 — டெவில்ஸ் கேலரி

சோபியா

சால்வடோர் எஸ்டேட் கேலரி ஒரு அழகான வேட்டையாடுவதைப் போல என் முன் தோன்றியது, அதன் இத்தாலிய கட்டிடக்கலை காலை வெளிச்சத்தில் குளித்தது, அது அதன் ஜன்னல்களின் குண்டு துளைக்காத கண்ணாடியைப் பிடித்தது. எனது மறுசீரமைப்பு கிட் எனது உள்ளங்கையில் எடையுள்ளதாக இருந்தது, பெரும்பாலானவர்களின் மாதச் சம்பளத்தை விட அதிக மதிப்புள்ள கருவிகளைக் கொண்ட அதன் தேய்ந்த தோல் உறை-ஒவ்வொரு துல்லியமான செயலாக்கமும் எனது குடும்பத்தின் குற்றவியல் கடந்த காலத்திலிருந்து ஒரு படி தூரத்தைக் குறிக்கிறது. இப்போது அவர்கள் என்னை மீண்டும் அந்த உலகத்திற்கு அழைத்துச் சென்றனர்.

ஒரு பெரெட்டா என் கணுக்கால் மீது உறுதியளிக்கும் வகையில் அழுத்தியது, வடிவமைக்கப்பட்ட பேன்ட் மற்றும் நடைமுறை குதிகால்களுக்கு அடியில் மறைத்தது. எனது மற்ற கணுக்காலில் கட்டப்பட்டிருக்கும் செராமிக் பிளேடு எந்த மெட்டல் டிடெக்டரையும் கடந்து செல்லும். பழைய பழக்கங்கள் நம் உலகில் கடுமையாக இறந்துவிட்டன.

"பெர்மெஸ்ஸோ, சினோரினா." ஒரு பொருத்தமான காவலர் அலங்கரிக்கப்பட்ட நுழைவாயிலில் தோன்றினார், அவரது நிலைப்பாடு மற்றும் கண்காணிப்பு கண்கள் சிறப்புப் படைகளின் பயிற்சிக்கு துரோகம் செய்தன. எனது நற்சான்றிதழ்களைப் படிக்கும் போது, ​​அவரது அழகுபடுத்தப்பட்ட கை அவரது மறைக்கப்பட்ட ஹோல்ஸ்டருக்கு அருகில் சாதாரணமாக ஓய்வெடுத்தது. "மிஸ்டர் சால்வடோர் உங்களை எதிர்பார்க்கிறார்."

கேலரியின் பிரதான மண்டபம் எனது அளவிடப்பட்ட படிகளால் எதிரொலித்தது, பளிங்குத் தளங்களுக்கு எதிரான ஒவ்வொரு கிளிக்கும் பல நூற்றாண்டுகளாக கிசுகிசுக்கப்பட்ட ஒப்பந்தங்களையும் நேர்த்தியான துரோகங்களையும் சுமந்து செல்கிறது. தேன் மெழுகும் பழைய பணமும் காற்றை நறுமணமாக்கியது, என் உலகில் வளர்க்கப்பட்ட ஒருவர் மட்டுமே பிடிக்கக்கூடிய துப்பாக்கி எண்ணெய் குறிப்புகளால் அடியில் போடப்பட்டிருந்தது. எனது தனிப்பட்ட ஆராய்ச்சியின் போது நான் கேள்விப்பட்ட ஒரு காரவாஜியோவின் மீது எனது பார்வை சிக்கியது-சரியான கலவை, ஆனால் கையொப்பம் எனது மறைக்கப்பட்ட கோப்புகளில் நான் ஆவணப்படுத்திய நுண்ணிய முரண்பாடுகளைக் கொண்டிருந்தது.

"ஒரு ஈர்க்கக்கூடிய கண், திருமதி. ருஸ்ஸோ." விலையுயர்ந்த பட்டு எஃகு மறைப்பது போல குரல் என் தோலில் சறுக்கியது. "சிலரே அந்த குறிப்பிட்ட... நுணுக்கங்களை கவனிக்கிறார்கள்."

நான் திரும்பினேன், டான்டே சால்வடோர் நிழலில் இருந்து அடியெடுத்து வைக்கும்போது என் துடிப்பு தடுமாறியது. பதினைந்து வருடங்கள் டீன் ஏஜ் வாரிசை நான் ஒருமுறை வாழும் கலையாக மாற்றியிருந்தேன்-அனைத்து கூர்மையான கோணங்களும் கொடிய கருணையும் ஒரு பெஸ்போக் பிரியோனி உடையில் மூடப்பட்டிருந்தது. அவரது குடும்பம் என்னுடையதை அழித்த இரவில் இருந்து நான் நினைவில் வைத்திருந்த அதே கணக்கீட்டு நுண்ணறிவை அந்த அப்சிடியன் கண்கள் கொண்டிருந்தன.

"தொழில்முறை பழக்கம்." என் இதயம் என் விலா எலும்பில் அடித்தாலும் என் தொனியை நடுநிலையாக வைத்திருந்தேன். என் தாயின் லாக்கெட்டின் எடை என் மார்பில் அழுத்தியது, நான் ஏன் இந்த வலைக்குள் நுழைந்தேன் என்பதை நினைவூட்டுகிறது.

"உண்மையில்." அவர் ஒரு தனி அறையை நோக்கி சைகை செய்தபோது அவரது புன்னகை அவரது கண்களை எட்டவில்லை. "உங்கள் நற்பெயர்... விவரங்களுக்கு கவனம் செலுத்துவது உங்களுக்கு முந்தியுள்ளது."

காலநிலை-கட்டுப்படுத்தப்பட்ட இடம் மற்றொரு நேர்த்தியான கூண்டாகத் தன்னை வெளிப்படுத்தியது-குறைந்த விளக்குகள், அருங்காட்சியக-தர பாதுகாப்பு உணரிகள் மற்றும் பழங்கால மேசைக்கு அடியில் ஒரு பீதி பொத்தானின் நுட்பமான வீக்கம். ஒரு ஒற்றை ஓவியம் அறையை அதன் ஈசலில் இருந்து கட்டளையிட்டது: 16 ஆம் நூற்றாண்டின் மடோனா மற்றும் குழந்தை என்னை இந்த பாம்பின் கூட்டிற்குள் கொண்டு வந்தது.

டான்டே எனக்கும் கதவுக்கும் இடையில் தன்னை நிலைநிறுத்திக் கொண்டார், அந்த நகர்வு சாதாரணமாகத் தோன்றியது, ஆனால் என் பாதிப்பை எனக்கு நன்றாகத் தெரியும். "உங்கள் ஆரம்ப மதிப்பீடு?"

நான் அவரது அருகாமையில் இருப்பதை விட தொழில்நுட்ப விவரங்களில் கவனம் செலுத்தும்படி கட்டாயப்படுத்தி, ஈஸலை அணுகினேன். க்ராக்லூர் முறை சுற்றுச்சூழல் அழுத்தத்தை பரிந்துரைத்தது, அதே சமயம் வார்னிஷ் மாறுபாடுகள் பல மறுசீரமைப்பு முயற்சிகளைக் குறிக்கிறது. ஆனால் பின்னணியில் உள்ள கட்டிடக்கலை விவரங்களைப் பற்றிய ஏதோ எனது தொழில்முறை உள்ளுணர்வை நசுக்கியது - முன்னோக்கு நுட்பமான முறைகேடுகளைக் கொண்டிருந்தது, அதன் அலங்கார கூறுகளுக்குள் ரகசியங்களை மறைப்பது போல.

"அடி மூலக்கூறு நிலையானதாகத் தெரிகிறது," என்று நான் சொன்னேன், மடோனாவின் கைக்கு அருகில் உள்ள விரிசலை ஆராய அருகில் சாய்ந்தேன். வயதான வார்னிஷ் வாசனை டான்டேவின் நுட்பமான கொலோனுடன் கலந்தது. "ஆனால் வார்னிஷ் அடுக்கில் குறிப்பிடத்தக்க மஞ்சள் நிறம் உள்ளது, மேலும் இந்த முந்தைய மறுசீரமைப்பு முயற்சிகள்..." மோசமாக பொருந்திய வண்ணப் பகுதிக்கு மேலே காற்றைக் கண்டேன். "அவர்கள் செயல்முறையை கணிசமாக சிக்கலாக்கும்."

"நாங்கள் விவாதிக்கப்பட்ட காலவரிசை?"

"இந்த மென்மையான வேலைக்கு மூன்று வாரங்கள் லட்சியம்." எங்களுக்கிடையிலான தூரத்தை அவர் எப்படி மூடுவார் என்று பயமுறுத்த மறுத்து நான் அவரை நோக்கி திரும்பினேன். "ஆனால் அடையக்கூடியது, எனக்கு முறையான வசதிகள் மற்றும் தடையற்ற அணுகல் இருப்பதாகக் கருதி."

ஒரு வேட்டையாடும் புன்னகை அவன் வாயில் விளையாடியது. "நாங்கள் தயாரித்த ஸ்டுடியோவில் நீங்கள் இங்கே வேலை செய்வீர்கள். பாதுகாப்புக் கருத்தில், இயற்கையாகவே."

நிச்சயமாக. ஒவ்வொரு அசைவையும், ஒவ்வொரு மூச்சையும் எங்கே பார்க்க முடியும் என்று அவர்கள் என்னை விரும்பினர். நினாவின் திகிலூட்டும் முகம் என் மனதில் பளிச்சிட்டது-அக்கா இன்று காலை எங்கள் அம்மாவின் லாக்கெட்டை என் உள்ளங்கையில் அழுத்தினாள், உள்ளே மறைந்திருக்கும் பழைய புகைப்படங்கள் தெரியாமல். "கமிஷனை ஏற்றுக்கொள்வதற்கு முன், இடம் மற்றும் விளக்குகளின் நிலைமைகளை நான் அங்கீகரிக்க வேண்டும்."

"இயற்கையாகவே." அவன் பார்வை என் முகத்தில் பதிந்து எதையோ தேடிக்கொண்டிருந்தது. அவருக்கு நினைவிருக்கிறதா? அவனது குடும்பம் தனக்குத் துரோகம் செய்ததைக் கண்டு பயந்துபோன பெண்ணை அவனில் ஒரு பகுதியினர் அடையாளம் கண்டுகொண்டார்களா? "தாராளமான இழப்பீட்டுத் தொகுப்பு வழங்கப்பட்டாலும், உங்கள் தேவைகளைப் பூர்த்தி செய்ய முடியும் என்று நான் நம்புகிறேன்."

எங்களுக்கிடையிலான காற்று சொல்லப்படாத அச்சுறுத்தல்கள் மற்றும் ஆபத்தான சாத்தியக்கூறுகளுடன் வெடித்தது. இது ஒரு எளிய மறுசீரமைப்பு வேலையை விட அதிகம் என்பதை நாங்கள் இருவரும் அறிந்தோம், இருப்பினும் நாங்கள் இருவருமே அதை ஒப்புக்கொள்ள மாட்டோம். இன்னும் இல்லை.

"ராபர்டோ." டான்டே கண்களை எடுக்காமல் காவலரிடம் பேசினார். "தயாரிப்பு பகுதிக்கு செல்வி. ருஸ்ஸோவைக் காட்டுங்கள். அவள் எல்லாவற்றையும் கண்டுபிடிப்பாள்... திருப்திகரமாக இருக்கும் என்று நான் நம்புகிறேன்."

நான் பாதுகாவலரைப் பின்தொடர்ந்தேன், என் மனம் ஏற்கனவே தப்பிக்கும் வழிகளை வரைபடமாக்கியது மற்றும் பாதுகாப்பு கேமராவின் இடத்தைப் பட்டியலிட்டது. கேலரியில் ஆழமாக செல்லும் ஒவ்வொரு அடியும் பொறிக்குள் மேலும் நகர்வதைப் போல உணர்ந்தேன், ஆனால் எனக்கு வேறு வழியில்லை. நினாவின் எதிர்காலம் இந்த கமிஷனை சார்ந்தது, ஒருவேளை, இறுதியாக, என் தந்தை இறந்த இரவில் உண்மையில் என்ன நடந்தது என்பது பற்றிய உண்மையை என்னால் கண்டுபிடிக்க முடிந்தது.

பிசாசு தன் கேலரி கதவுகளை எனக்கு திறந்துவிட்டான். இப்போது நான் உள்ளே காத்திருந்ததை உயிர்வாழ வேண்டியிருந்தது.